Patrzę na świat z Polski, ale wydaje mi się, że to nie tylko problem Polski - spychanie na margines różnych poglądów – powtarzanie wybranych, jak wyroczni. .Zaczynają mnie coraz bardziej przerażać jedynie słuszne teorie, przewidywania, które bardzo często okazją się być nic nie warte. Wprowadzają nas w błąd.
Media o największej sile oddziaływania, powtarzają prawie jednym głosem informacje o rzekomo nadchodzących pandemiach, kataklizmach, zmianach klimatu. Mnie brakuje różnych spojrzeń na sprawy, prezentowania różnych punktów widzenia. Bo przecież niczym szczególnym nie jest, że badacze, naukowcy popełniają błędy, wyciągają niewłaściwe wnioski. Między innymi dlatego powinny być prezentowane różne stanowiska, badania w sprawach.
W polskich mediach było mnóstwo opowieści na temat ptasiej, świńskiej grypy, ocieplenia klimatu. Ci, którzy zalecali zachowanie spokoju, dystansu do przepowiedni byli zagłuszani przez wieszczących nieszczęścia.
Nie było lub były bardzo słabo słyszalne ostrzeżenia zagrożenia szczególnie intensywnymi powodziami w 2010 r. Ogromnie wielka, niszcząca woda w Europie, w tym w Polsce, następnie potworny kataklizm w Azji, ostatnio powódź, która niszczyła znaczne rejony Australii.
Jak szła ogromna, niszcząca woda dopiero wtedy w polskich mediach był informacje, że powódź wyjątkowo groźna, jakiej nie było od 50, czy nawet 100 lat. Jeżeli byli tacy, którzy przewidzieli wielką wodę, upominali się o konserwację i budowę urządzeń ograniczających niszczącą siłę wody, byli skutecznie zagłuszani.
Gdyby w mediach, w sferze publicznej dopuszczano różne punkty widzenia, byłaby większa różnorodność, to pewnie udało by się uniknąć wielu klęsk, inne zaś ograniczyć. Bo jak weryfikuje życie, głośny jazgot, zagłuszanie poglądów innych niż ogólnie obowiązujące często obraca się przeciwko człowiekowi. W różnorodności, różnych punktach widzenia tkwi ogromny potencjał, ogromna siła, która może służyć rozwojowi człowieka i społeczeństw, zapobiegać kataklizmom lub je ograniczać.
